25 مه 2022 - یک مطالعه ی جدید توسط محققان دانشگاه لوند در سوئد، از این ایده حمایت می‌کند که بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 باید به زیر گروه‌هایی تقسیم شوند و درمانهای فردی دریافت کنند. این مطالعه نشان می دهد که تفاوت های اپی ژنتیکی مشخصی بین گروه های مختلف بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 وجود دارد. نشانگرهای اپی ژنتیک همچنین با خطرات مختلف ایجاد عوارض رایج در دیابت نوع 2 مانند سکته مغزی، حمله قلبی و بیماری کلیوی مرتبط بودند.
پروفسور شارلوت لینگ، نویسنده اصلی این مقاله که در Diabetes Care منتشر شده است و استاد دیابت و اپی ژنتیک در دانشگاه لوند، می گوید: ما نشان دادیم که تفاوت های اپی ژنتیکی مشخصی بین زیر گروه های بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 وجود دارد. نشانگرهای اپی ژنتیک با خطرات مختلف ایجاد عوارض رایج در دیابت، مانند حمله قلبی، سکته مغزی و بیماری کلیوی مرتبط هستند.
مطالعه ی قبلی توسط محققان دانشگاه لوند که در سال 2018 منتشر شد، نشان داده بود که می توان دیابت نوع 1 و دیابت نوع 2 را به پنج زیر گروه تقسیم کرد. در نوامبر 2021، همان نویسندگان مطالعه جدیدی را منتشر کردند که تفاوت های ژنتیکی بین چهار زیر گروه از دیابت نوع 2 را برجسته کرد و دلایل مختلفی را برای این بیماری در هر زیرگروه پیشنهاد کرد.
مطالعه ی اخیر نشان می دهد که علاوه بر تفاوتهای ژنتیکی، تفاوت های دیگری در ویژگیهای اپی ژنتیکی این چهار زیر گروه مبتلا به دیابت نوع 2 وجود دارد. می توان نشانگرهای اپی ژنتیک را تعیین و از آن برای پیش بینی عوارض شایع دیابت نوع 2 استفاده نمود، بدین ترتیب امکان درمان شخصی و مناسب بیماران فراهم می شود.
پرفسور شارلوت لینگ، سرپرست یک گروه تحقیقاتی در زمینه دیابت و اپی ژنتیک در دانشگاه لوند، می‌گوید: به بسیاری از بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 درمان های استاندارد توسط سیستم مراقبت های بهداشتی ارائه می شود، اما شواهد رو به رشد نشان می دهد که این بیماران به درمان های مناسب نیاز دارند. شواهد حاصل از مطالعه ی جدید ما به شواهدی اضافه شد که با طبقه بندی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 در زیر گروه هایی از نظر بالینی مرتبط است، این اطلاعات امکان درمانهای شخصی‌تر را فراهم می کند.
مطالعه ی جدید محققان به بررسی 533 فرد از دو گروه مبتنی بر جمعیت در سوئد پرداختند که اخیراً به دیابت نوع 2 مبتلا شده بودند. محققان نمونه های خون این افراد را گرفته و متیلاسیونDNA را در 800هزار محل در ژنوم آنها اندازه گیری کردند. متیلاسیونDNA ، یک فرآیند شیمیایی است که از طریق آن گروه های متیل به مولکولDNA متصل می شوند و بر عملکرد ژن ها تأثیر می گذارند. محققان دریافتند که چهار زیرگروه دارای سطوح مختلفی از متیلاسیونDNA در 4465 مکان بودند.
این یافته ها برای ایجاد یک امتیاز خطر اپی ژنتیکی برای پیش بینی عوارض شایع دیابت نوع 2 استفاده شد. نشانگرهای اپی ژنتیک مرتبط با دو زیرگروه توانستند افزایش خطر ابتلا به حمله قلبی، سکته مغزی و بیماری کلیوی را پیش‌بینی کنند.
پرفسور شارلوت لینگ، گفت: سکته قلبی و سکته مغزی مسئول اکثر مرگ و میرها در میان بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 هستند. بیماری کلیوی باعث درد و رنج زیادی می شود و برای جامعه بسیار پرهزینه است، زیرا بسیاری از بیماران نیاز به درمان دیالیز دارند. یک نشانگر زیستی اپی ژنتیکی می تواند عوارض را در مراحل اولیه پیش بینی کند، و اقدامات پیشگیرانه را ممکن می سازد.
نویسندگان باید نتایج خود را در سایر گروه‌های مبتنی بر جمعیت تأیید کنند. آنها همچنین در حال برنامه ریزی برای مطالعه ی متیلاسیونDNA در بافت های مختلف این چهار زیر گروه مبتلا به دیابت نوع 2 از جمله عضله، بافت چربی، کبد و پانکراس هستند.
منبع:
https://medicalxpress.com/news/2022-05-epigenetic-markers-complications-patients-diabetes.html